حدادعادل سفر معنوی هند در ایران است

ویژه برنامه بزرگداشت مقام ادبی غلامعلی حداد‌عادل، شامگاه جمعه دوم تیرماه، به میزبانی گروه بین المللی هندیران با حضور جمعی از اهالی فرهنگ و شاعران پارسی زبان کشور‌های مختلف حوزه ایران فرهنگی به صورت مجازی برگزار شد.

علیرضا قزوه شاعر؛ منتقد ادبی و رئیس مرکز شعر و موسیقی و سرود سازمان صدا و سیما در ابتدای این نشست ضمن تبریک به خاطر چاپ مجموعه شعر «هر جا توباشی» سروده حداد عادل گفت: حدادعادل یکی از ادیبان و سیاستمداران و فیلسوفان معاصر ماست که جنبه سیاسی وی لطمه‌ای به ساحت ادبی و فلسفی‌اش نزده است و کتاب‌های شعرش دلیل محکم این ادعاست.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

زبان سهل ممتنع و سرشار از مضمون و پیام از ویژگی‌های شعر اوست.

آذرمیدخت صفوی بنیانگذار و رئیس مرکز تحقیقات زبان فارسی دانشگاه اسلامی علیگر، نیز در ادامه افزود: از سالیان دراز و مدت طولانی در ردیف ارادتمندان شاعر شیرین بیان و محقق نکته‌سنج آقای حداد عادل هستم. حداد یک دانشور متفکر و اندیشمند، استاد برجسته، سیاست‌مدار انسان‌دوست و نظریه‌ساز انقلاب اسلامی است.

وی ادامه داد: حقیقت آن است که تصنیفات و تألیفات و مقالات و سخنرانی‌های وی تقریبا همه موضوع‌های اصیل و مهم دانشوری را احاطه کرده و در کنار هم جا داده است. علاوه بر فارسی حداد بر السنه‌های مختلف مثل عربی و انگلیسی و بعضی از زبان‌های اروپایی هم تبحر کامل دارد.

صاحب «جایزه طلائی» کشور هندوستان افزود: تعداد کتب و مقالات حداد عادل در زمینه‌های مختلف بیشتر از ۲۵۰ مورد است، غلط نیست اگر بگویم وی سفیر معنوی هند در ایران است، چون روابط فرهنگی و ادبی بین هند و ایران پیشینه چندین هزار ساله دارد و پشتوانه و عامل مهم در فروغ این روابط یکی زبان فارسی بوده و دومی نفوذ شخصیت‌های برجسته این دو کشور. گل سر سبد این نخبگان حداد عادل است. رفتار نجیب، استواری و استحکام عقیده، تواضع، رأفت و انسان‌دوستی وی در قلب مردم ایران و هند و سراسر جهان جایگاه رفیعی برای وی اتخاذ کرده است. دانشگاه اسلامی علیگر افتخار دارد که در سال ۲۰۰۴ میلادی سند اعزازی دکتری را به حداد عادل تقدیم کرده است. مدیریت و تهیه دانشنامه شبه قاره نشانگر عشق و علاقه وی به پاسداران زبان و ادب فارسی این کشورهاست.

این استاد ممتاز دانشگاه و رئیس انجمن استادان زبان فارسی هندوستان در انتها گفت: حداد عادل شاعر شیرین بیان و نغزگو است که فکر بکر و نضج و استحکام و شیرینی بیان و توأم با سادگی و حسن پیرایه ویژگی‌های شعر وی است.

رضا اسماعیلی شاعر و منتقد ادبی؛ نیز در طی سخنانی با عنوان همنشینی «شعر» و «سیاست» گفت: نام بلند حداد عادل به عنوان نویسنده‌ای متفکر و شخصیتی فرهنگی با کتاب ارزشمند و قابل تامل «فرهنگ برهنگى و برهنگى فرهنگى» که در سال ۱۳۵۹ توسط انتشارات سروش چاپ و منتشر شد، در ذهن و زبان جامعه نقش بست. موضوع این کتاب که تا به امروز به چاپ بیست و پنجم رسیده است «خودباختگی فرهنگی» و دعوت به «بازگشت به خویشتن» است. در سال‌های بعد از انقلاب تا به امروز نیز نام روشن این دانشی مرد فروتن همواره بر ذهن و زبان جامعه فرهنگی ایران جاری بوده است. البته مردم کوچه و بازار، حداد را بیشتر در قامت یک «سیاست‌مدار» می‌شناسند تا یک شخصیت فرهنگی. البته قابل انکار نیست که حضور فعال و تاثیرگذار وی در منظومه سیاسی انقلاب، بیش از حضور در عرصه فعالیت‌های فرهنگی بوده است. به رغم چنین تصوری، و با استناد به چاپ و انتشار بیش از ۵۰ عنوان کتاب با موضوعات فرهنگی (تحقیق، ترجمه، دانشنامه، مقالات، شعر، و...) بی هیچ تردیدی باید نام بلندحداد را در شمار چهره‌های ماندگار فرهنگی عصر انقلاب ثبت کرد.

وی ادامه داد: ریاست فرهنگستان زبان و ادب فارسی و ورود به عرصه شعر و شاعری با شعرخوانی در جلسات دیدار سالانه شاعران با مقام معظم رهبری و چاپ سه مجموعه شعر «هنور هم»، «آنک بهار» و «هر جا تو باشی» تلنگری به جامعه فرهنگی ایران است که نگاه عمیق‌تر و دقیق تری به وی به عنوان یک ادیب و شاعر داشته باشد.

اسماعیلی ادامه داد: اگر بخواهیم ویژگی‌های زبان ادبی حداد را شماره کنیم، پیش و بیش از هر چیز باید بر سادگی و صمیمیتی که در جان و جهان سروده‌هایش جاری است دست بگذاریم. ویژگی برجسته‌ای که شاعر در مراسم رونمایی کتاب خویش با تاکید بر آن گفته است: «من در کل بلد نیستم سخت سخن بگویم یا سخت درس بدهم. چهل سال در دانشگاه تهران «کانت» تدریس می‌کردم که زبان ساده من باعث تعجب دیگران می‌شد. چرا که بلد نبودم پیچیده حرف بزنم. در شعر گفتن هم سبک من همین‌گونه است. سعی می‌کنم شعر را در ظرفی بریزم که بیرون آن دیده نشود. احتمال می‌دهم این گونه سرودن من تحت تاثیر پروین اعتصامی باشد. درون مایه و محتوای این شعر‌ها انقلابی، آیینی و مذهبی است و آثاری برای شهدا، امام خمینی، مقام معظم رهبری، و سردار سلیمانی را مکرراً در آن می‌بینید. با این وجود من فکر می‌کنم نوجوانان حالت عاطفی هم دارند و معتقدم شاعران انقلاب باید همه‌جانبه شعر بسرایند؛ بنابراین حدود نیمی از شعر‌های این کتاب حول محبت و حرف دل است.».

وی در پایان گفت: نکته دیگر این که فعالیت‌های فرهنگی حداد تنها در شعر خلاصه نمی‌شود. وی در کارنامه فرهنگی خود افتخار ترجمه قرآن را نیز دارد، که پرداختن به دقایق و ظرایف این ترجمه ارزشمند، رسالت قرآن‌پژوهان است. در سال‌های اخیر که توفیق هم‌نشینی و هم‌نفسی با ایشان را در جلسات شعرخوانی پیدا کرده‌ام، این بزرگمرد را به رغم همه بی مهری‌ها انسانی دوست داشتنی و هنرمندی دردآشنا یافته‌ام. ادیب و شاعری با فروتنی ذاتی و دغدغه‌های ارجمند انسانی. شاعری اندیشمند و فرهنگ‌دوست که عاشق زبان و ادبیات پارسی است و برای حفظ و صیانت این میراث فرهنگی از گزند آفات روزگار از هیچ کوششی فروگذار نمی‌کند. تعلق و دلبستگی مومنانه و عاشقانه استاد به زبان پارسی در مجموعه مقالات کتاب «حدیث سرو و نیلوفر» به خوبی متجلی است. کتاب ارزشمندی که در بردارنده ۹ مقاله عالمانه و خواندنی با موضوع زبان پارسی در شبه قاره هند است.

سید مسعود علوی تبار شاعر نیز در این مراسم در سخنانی گفت: از ویژگی‌های شخصیتی بارز شاعر، پژوهشگر و مترجم قرآن کریم، غلامعلی حداد عادل که در وهله اول متوجه آن‌ها خواهیم شد خوشرویی، صبوری، متانت و ادب فوق‌العاده است. آثار این سلامت نفس در آثار ادبی و علمی وی نیز انعکاسی کامل دارد. به نحوی که اشخاصی که با ایشان و آثار ایشان آشنایی دارند به خوبی شاهد یکتایی مجموعه «کلام با متکلم» خواهند بود.

وی ادامه داد: نخستین بهره درونی بنده در اولین برخوردم با کتاب «هر جا تو باشی» اثر وزین و گرانسنگ حداد عادل، اسم تأمل برانگیز کتاب بود که یاد آور فراز «وهُوَ مَعَکُمْ أَیْنَ مَا کُنتُمْ» از آیه چهارم سوره مبارکه حدید است. کلامی که باور آن آرامش و اطمینان همیشگی را برای انسان اهل دل به ارمغان می‌آورد. از سوی دیگر سجع موجود در نام سوره «حدید» با نام دکتر «حداد»، دومین جرعه حظ معنوی و ادبی را بر کام طبع بنده نوشاند. این شروع بسیار خوبی بود که سرشار از این فیض قرآنی بدست آمده، مستانه و سرمست به مطالعه کامل کتاب بپردازم. این کتاب که به تازگی توسط انتشارات کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان در قطع رقعی به چاپ رسیده، مشتمل بر غزلیات، قطعات و رباعیاتی است که همه به اتفاق سلیس و بی تکلف، سروده شده‌اند با درونمایه‌هایی از معنویت، حکمت و اخلاق که صفای باطنی را برای خواننده بدست می‌آورند.

صاحب رباعی نامه «حی متأله» ادامه داد: عقیده بنده برای ارائه دقیق‌ترین نظرات در رابطه با اثرگذاری حقیقی یک اثر هنری بر ذهن و روان مخاطبین در رده‌های مختلف سنی، این است که باید دریچه‌ای به گذشته باز نمود و با مرور مقاطع مختلف زندگی خود، اثر پذیری خود در آن بازه‌های زمانی را با داشته‌های فکری و متر و معیار‌های محاسباتی فعلی مورد کنکاش قرار داد.

وی افزود: به عنوان مثال در میان نوسروده‌های کتاب تازه منتشر شده «هر جا تو باشی» , با غزل نوستالژیک «که باور می‌کند» مواجه شدم. به روشنی به یاد دارم در دوران نوجوانی این شعر را که در کتب درسی موجود بود را با اشتقاق از بر کرده بودم و برای دیگران هم با ذوق و شوق از حفظ می‌خواندم. از عوامل تأثیرگذاری فوق العاده این غزل برای من در آن زمان یکی روانی ابیات بود که در عین فخامت واژگان و داشتن معانی بلند، هم راحت و روان خوانده می‌شدند و هم معنا را به خوبی منتقل می‌کردند. به خوبی می‌دیدم که شکوه و هیبت الهی امام خمینی (ره) در این سروده به زیبایی تمام در دل مخاطب مخصوصاً مخاطب نوجوان به تصویر کشیده می‌شود؛ و این اتفاق خود به عنوان یک شاهد عینی بهترین تکیه‌گاه برای بیان این نکته است که «هر جا تو باشی» می‌تواند اثرگذاری فوق العاده‌ای بر رده سنی نوجوانان و حتی بزرگسال داشته باشد.

نغمه مستشار نظامی شاعر و دبیر محافل ادبی نهاد کتابخانه‌های عمومی کشور نیز در این مراسم ضمن تشریح اهمیت توجه به روند تربیت صحیح نوجوانان، بیان داشت: این زبان را بزرگانی می‌دانند که عمر پربار را صرف آموزش و پرورش نوجوانان نموده‌اند و در تالیف کتب آموزشی و ادبی در جهت پربارتر کردن اندیشه جوانه‌ها اهتمام ویژه داشته‌اند و اگر بخواهیم از این دست نادره استادان سخن دان را نام ببریم بی شک نام غلامعلی حداد عادل در صدر این فهرست گرانسنگ جای دارد. بزرگی که با کوله باری سرشار از اندیشه و فلسفه و عرفان؛ همواره در کنار نوجوانان ایرانی و همراه و همدل ایشان گام برداشته و برای این نسل از جان و دل مایه گداشته است؛ از مدیریت مجموعه مدارس تخصصی علوم انسانی" فرهنگ" گرفته تا نظارت بر تالیف کتاب‌های درسی و دیگر خدمات ارزشمند در این حوزه؛ دلبستگی و دغدغه‌مندی این ادیب مهربان نسبت به جوانه‌\ها به حدی ست که تازه‌ترین اثر ادبی خود را ویژه این گروه سنی منتشر کرده است.

صاحب کتاب «از کیش تا کشمیر» افزود: "هر جا تو باشی" کتاب جدید حداد عادل که توسط انتشارات کانون پرورش فکری کودک و نوجوان منتشر و در اختیار هزاران نوجوان علاقه‌مند به زبان و ادبیات فارسی قرار گرفته است از آن دست نفحات قدسی‌است که در آغاز کلام از آن‌ها یاد شد. تفاوت این کتاب با دیگر کتاب‌های ویژه دوره نوجوان در این است که "هرجا تو باشی" به مخاطب نوجوان تشخص داده و به او به عنوان یک مخاطب جدی و آگاه نگاه کرده و در واقع فهم و درک ادبی نوجوان را دست کم نگرفته؛ زبان فاخر و در عین حال سهل و ممتنع که در غالب اشعار حداد عادل مشهود است، مفاهیم پربار را در ظرفی شفاف و مطبوع طبع لطیف نوجوان جای داده و از عشق و ایمان و عرفان و زندگی و امید با او سخن گفته است.

مستشار نظامی در انتها گفت: از حداد عادل بابت انتشار این اثر ارزشمند که پاسخی‌است به دغدغه مادران و نیاز‌های روحی و عاطفی نوجوانان فارسی زبان ایران و سایر کشورها؛ نهایت تشکر را دارم و خواندن این کتاب مهربان و عزیز را به همه به ویژه نوجوانان و جوانه‌ها توصیه می‌نم. هر چند مطالعه چنین مجموعه گرانسنگی را نمی‌توان تنها به این دوره سنی محدود کرد و شایسته است که همه عاشقان زبان فارسی ازین دریای زلال ماهیان معنا صید کنند و خوشه چین این خرمن پربرکت و پربار باشند.

شاه منصور شاه میرزا، شاعر و ادب پژوه تاجیکستانی دیگر سخنران این نشست در سخنانی گفت: بدون شک نقش حداد عادل، رئیس فرهنگستان زبان و ادب فارسی و رئیس بنیاد سعدی در ترویج زبان و ادب فارسی در ایران و تعمیق پیوند‌های ادبی ایران و کشور‌های فارسی زبان ستودنیست. وی از پیشگامان و پرچمداران نامدار این عرصه محسوب می‌شوند، که از نظر کسی پوشیده نیست. ​

صاحب کتاب «نغمه‌های تاجیکی» افزود: حداد عادل در امر آشنایی اهالی فرهنگ و ادب فارسی اقدام‌های جدی از خود نشان داده و با پیشنهاد و تلاش وی چندین محقق و فاضل جهان که در زمینه ادب فارسی فعالیت داشته‌اند، به عضویت پیوسته فرهنگستان زبان و ادب فارسی پذیرفته شدند و این بزرگان همیشه در نشست‌های علمی و فرهنگی به ایران دعوت می‌شدند و همراه با دانشمندان ایرانی فعالیت‌های مشترک و مفید انجام می‌دهند. همچنین مقالات و پژوهش‌های علمی این دانشمندان و صاحب نظران در مجله پژوهشی "نامه فرهنگستان" مدام منتشر می‌شود که در امر معرفی فعالیت‌های آن‌ها ایران خدمت شایسته‌ای محسوب می‌شود.

سید حکیم بینش شاعر؛ از افغانستان نیز از دیگر حاضران این نشست مجازی بود که در سخنانی گفت: نکته‌ای که شاید دیگران کمتر به آن توجه کرده باشند، نگاه بلند و وسیع حداد به جایگاه زبان و ادبیات فارسی است. تصور من این است که وی و همکارانش همۀ اقلیم‌های فارسی را مدنظر و به رشد بالندگی زبان و ادبیات در همه قلمرو فارسی توجه داشته است. نگاه وی فرامرزی بوده و برای پربار ساختن زبان و اینکه نظر دیگر اقلیم‌ها را هم داشته باشند، تعدادی از اعضای فرهنگستان ادب را از از کشور‌های افغانستان و ایران انتخاب کرده‌اند. کتاب «هرجا توباشی» ست که بنظر می‌رسد به دلخواه شاعر در وامداری از خانم پروین اعتصامی و تعهد به ادبیات تعلیمی صادق بوده اند. گفتمان با پدیده‌ها زبان گنگ شاعر سمبولیک یا همزاد پنداری با آن پدیده‌ها ست (به سبک خواهرم دریا محمدعلی بهمنی. ست که زندگی بر آن نتوان»

سیدحسن بنی‌طبا فعال فرهنگی ایرانی از کشور کانادا نیز در این نشست مجازی در سخنانی گفت: حداد عادل (که عمرش دراز باد)، قبل از هر چیز از معدود شخصیت‌های دوست داشتنی و مصداق روشن علم و عمل است و در این سال‌های پرفراز و نشیب هر جا که حضورش لازم بوده، وارد شده و به خوبی و به طور مؤثر انجام وظیفه کرده و این خصوصیت یک شخصیت سیاسی تراز جمهوری اسلامی ایران عزیز است. اخلاق و ادب و تواضع و جامعیت ایشان هم که زبانزد است و به نظرم «بنیاد سعدی» می‌تواند با هدایت ایشان به اهداف بلند خود برسد.

مهدی باقر خان شاعر، پژوهشگر و مترجم از دهلی نو عنوان کرد: یکی از ویژگی‌های بارز غلامعلی حدادعادل این است که رویکرد سیاسی وی هم بر مبنای ارزش‌های فرهنگی استوار است. به همین دلیل روح فرهنگ دینداری و انقلابی در همه فعالیت‌های سیاسی، اجتماعی، مدیریتی و ادبی ایشان جریان دارد. این ادیب وارسته و شخصیت متواضع همچنان در مسیر دفاع از ارزش‌های انقلابی مسیر موفقیت آمیز خود را ادامه می‌دهد.

 به گفته وی، حداد عادل در قلمرو زبان و ادبیات فارسی به ویژه هند و در بین شیفتگان عرصه شعر و فرهنگ پارسی در جهان به اضافه یک سیاستمدار ایران معاصر، بیشتر به عنوان یک شاعر، ادیب، نویسنده، دانشمند برجسته علوم انسانی، فیلسوف، قرآن پژوه، مولوی شناس و پرچمدار گسترش زبان فارسی در خارج از کشور شناخته می‌شود. تاسیس بنیاد سعدی و مدیریت فرهنگستان زبان و ادب فارسی در واقع نهضتی است تا زبان فارسی عظمت و رونق از دست رفته را در کشور‌های مختلف به ویژه در شبه قاره هند باز دریابد.

 در این نشست ادبی که با بداهه‌نویسی خوشنویسانی از جمله مسعود ربانی همراه بود؛ شاعرانی از کشور‌های ایران، هند، افغانستان، تاجیکستان، پاکستان، بنگلادش و کانادا همچون علیرضا قزوه، رضا اسماعیلی، سیدمسعود علوی‌تبار، سید تقی عابدی، مهدی باقرخان، سیدمهدی بنی‌هاشمی لنگرودی، سیدحکیم بینش، سیدحسن بنی طبا، شاه منصور شاه میرزا، عزیز آذین فرد، نغمه مستشار نظامی، فرزانه اعظم لطفی، آذر میدخت صفوی، سیده فیروزه حافظیان، بلقیس فاطمه حسینی، زیبا فلاحی، نازنین فاطمه صادقی، سارا عبدالهی فر، حمیده پارسافر، فاطمه ناظری، مریم بشر دوست، و مهسا ایمانی حضور داشتند.

باشگاه خبرنگاران جوان فرهنگی هنری ادبیات

منبع: باشگاه خبرنگاران

کلیدواژه: حداد عادل زبان فارسی کتاب فرهنگستان زبان و ادب فارسی زبان و ادبیات سخنانی گفت غلامعلی حداد جا تو باشی حداد عادل عنوان یک زبان فارسی

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.yjc.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «باشگاه خبرنگاران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۰۵۶۴۸۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

شاعری که براساس دانش ادبی شعر نسروده!

فرهاد طاهری، پدرش، محمدحسین طاهری را شاعری می‌خواند که براساس قریحه شعر سروده نه براساس توانایی دانش ادبی می‌گوید او به جریان‌های ادبی رایج، کمترین اعتنایی نداشت. با توجه به اینکه در شهری می‌زیسته که زبان‌های تاتی تاکستانی و ترکی رایج است، اشعارش در تحکیم وحدت ملی و تقویت زبان فارسی بسیار مهم است.

فرهاد طاهری، دانشنامه‌نگار و پژوهشگر تاریخ معاصر ایران  دیوان اشعار پدرش، محمدحسین طاهری را گردآوری و به تازگی راهی بازار نشر کرده است. او در گفت‌وگویی مکتوب با ایسنا درباره ویژگی‌ شعرهای این دیوان توضیح داده است.

 متن گفت‌وگو در پی می‌آید:

 در ابتدا درباره این دیوان شعری توضیح می‌دهید؛ درباره سبک شعری شاعر، تعداد اشعار و مضمون‌هایی که در این شعرها به کار گرفته شده است.

پیش از پاسخ دادن به پرسش‌های شما، لازم می‌دانم از توجه آن خبرگزاری پرمخاطب به انتشار دیوان طاهری سپاسگزاری کنم.

دیوان طاهری مجموعه کامل سروده‌های فارسی زنده‌یاد محمدحسین طاهری است. محمدحسین طاهری (١٣١٣ - ١٣٩٠)  از مردم تاکستان و آموزگار و مدیر دبستان در آن شهر بود. دیوان در ۶٢٩ صفحه تدوین شده است که از این صفحات، ٣٠ صفحه نمایه اشعار و اعلام است و حدود ٢٠ صفحه هم پیشگفتار تدوینگر و صفحات پیش از متن است؛ بنابراین ۵٨٠ صفحه، متن اصلی دیوان را شامل می‌شود و به تقریب می‌توان گفت دیوان طاهری دربردارنده حدود ٩ الی ١٠ هزار بیت اشعار فارسی است.

به لحاظ سبک شعر، اشعار دیوان طاهری در قصاید، به سبک خراسانی و در دیگر قالب‌های شعر (غزل، مثنوی، ترکیبات و مسمطات و رباعی و دوبیتی) اشعار به طرز سبک عراقی است. در این دیوان، قصایدی آمده که کاملا روشن است شاعر در سرودن آنها به قصاید فرخی سیستانی و ناصر خسرو نظر داشته است. همچنین استقبال‌ها و تضمین‌هایی که از غزلیات و مسمطات سعدی و غزلیات حافظ کرده پیروی شاعر را از سبک عراقی نشان می‌دهد. در بعضی از اشعار البته نمونه‌هایی از سبک دوره بازگشت مخصوصا تحت تأثیر اشعار قاآنی کاملا مشهود است اما در سراسر دیوان رد پایی از سبک هندی دیده نمی‌شود. چند نمونه هم البته شعرهایی در دیوان هست که متأثر از شاعران معاصر مانند افسانه نیما و بعضی غزلیات شاملو و سایه و شهریار است. 

 ویژگی‌های دیوان طاهری

به لحاظ مضامین شعر، می‌توانم بگویم اغلب اشعار دیوان طاهری همان مضامین سنتی و قدمایی شعر فارسی است. علاوه بر آن شاعر به مسائل اجتماعی هم توجه کرده است. این نکته را من در مقدمه دیوان  مشروح نوشته‌ام و فکر کنم بهتر است همان توضیح را اینجا برای خوانندگان این مصاحبه عینا نقل کنم :

«درون مایۀ اشعار عمدتا صبغه و حال و هوایی عاطفی  و عاشقانه دارد و جنبه‌های انسانی و اجتماعی نیز در سراسرآن مشهود است . سروده‌های طاهری هم، به مانند بسیاری از سروده‌های طرز قدمایی‌، مظهر تمام عیارِ همان  دغدغه‌ها و پرسش‌های همواره پایان ناپذیر ذهنیت شاعرانۀ هویت و اندیشۀ ایرانی است : پرسش و جست‌وجوگری از معمای آفرینش و هستی، حیرت و درماندگی، عشق، دلتنگی و  هجر و فراق، یأس وامید، حق‌گزاری و سپاس و ستایش و نکوهش، حسرت برگذشته و پشیمانی، نجوا و گفت‌وگوهای با خویش و...  

 شاعر این سروده‌ها  نیز در سراسر اشعار خود به  همان احوالات شاعرانه و برخوردار از اوصاف اخلاقی و شخصیتیِ ملهم از طرز نگریستن شاعرانه به عوالم روحی و دنیای بیرونِ خود به تمام و کمال دچار بوده است. به مقتضای شاعرانه اندیشیدن و سخن گفتن، دستخوش «زیروزبرشدن‌های عاطفی واحساسی» شده و  گاه و بیگاه نیز رشتۀ سخن  به دست «قضاوتِ  پُر تناقض» داده است. 

فارغ از آنچه گذشت، دیوان طاهری همچنین حائز بعضی نکته‌ها و گفته‌هایی است به نظر  شایستۀ اعتنا و تأملِ بیشتر که بررسی اجمالی آن‌، چه بسا ذهن و توجه خوانندگان این اشعار را فزون‌تر  معطوف خود کند و آنان را به جزئیات و آگاهی‌هایی راهنمون شود که در فهم دقیق‌تر و   روشن‌ترِ گذشته شاعر و گذشته‌های زادگاه او،  فراوان دستگیر و راهگشا باشد.  

نخست، خواننده نکته بین دیوان طاهری، از سرگذشت و مهم‌ترین وقایع  زندگانی شاعر   و نیز از دلخوری‌ها و غم‌ها و شادی‌ها و باورهای فرهنگی و اعتقادی‌، و از قضاوت‌ها  و آراء  ستایشگر یا منتقدانه او درباره معاشران و دوستان و اقوام و نزدیکان  و حتی از اظهارنظرهای او درباره خانواده‌اش مطلع می‌شود. بخشی از دیوان طاهری، درواقع نوعی شرح‌حال‌نگاری منظوم است که  پاسخ‌دهنده  پرسش خوانندگان و جویندگانی است که بخواهند روایت زندگانی شاعر را از زبان خود او بشنوند.

جنبه مهم دیگر دیوان طاهری، گزارش‌هایی  است عمدتا دقیق و مستند و جزئی‌نگرانه  (و با ذکر تاریخ) از  محیط و رویدادها و پدیده‌های اجتماعی و فرهنگی و سیاسی روزگار و زادگاه  شاعر  که به روایت او در ضمن اشعاری بسیار، به نظم آمده است مانندِ شکوه‌ها از: مالکیت زمین‌های کشاورزی و مصائب زراعت و باغداری، خشکسالی، بلاها و مصیبت‌های طبیعی و آسمانی، مسائل درمان و بهداشت و آموزش و پرورش، معضلات بیمه بازنشستگان، تنگی معیشت و حقوق نابسنده فرهنگیان ومعلمان،  گرانی و کمبود اقلام و سهمیه‌بندی‌ها، بی‌لیاقتی و نادرستکاری صاحبان حرفه‌ها و مشاغل (اعم از وکیل و پزشک و بنا و پیمانکار و...)؛ همچنین  گرامی‌داشت دوران دفاع مقدس از وطن و ادای احترام به شهیدان و اسیران و آزادگان؛ حق‌سپاسی از انسان‌های لایق و خدمتگزار ؛ در مرثیه و منقبت پیامبر گرامی اسلام (ص) و ائمه معصوم درضمن اشعاری آئینی و مذهبی ، سوگ‌سروده‌هایی در  غم درگذشت مشاهیر و استادان بزرگ ادب وتاریخ و فرهنگ ایران  و فرهنگ پروران و معلمان، و گزارش اخبار کانون‌های فرهنگی و انجمن‌ها ومحافل ادبی وشب‌های شعر و سخنرانی و... 

از این نظر در دیوان طاهری، جلوه‌ها وصحنه‌هایی از تاریخ اجتماعی و فرهنگی زمانه و زادگاه شاعر، به نظم کشیده شده است. در  گزارش‌ها و روایتگری‌هایی هم که  دار سخن  صرفا به گردِ مسائل «اجتماعی و شأن وجدانِ کاری و پای بندی به اخلاق و درستکاری»  بوده است البته این  دسته از سروده‌ها تنها «صبغه گزارش و روایت» محض ندارد. در بیشتر این اشعار، رگه‌ها و رد پاهایی از «انتقاد و نقد و تذکر و تحذیر  و هشدار و راه نشان دادن و برحذر داشتن از بیراهه و انحراف و به خطا رفتن»  خود را نمایانده است درواقع می توان این قبیل اشعار را به نوعی نخستین نمونه‌های «شعر متعهد اجتماعی» و  نیز اولین تجربه‌های «نقد اجتماعی مصلحانه» در «ساحت شعرفارسی» در زادگاه شاعر دانست. این نوع شعر منتقدانه اجتماعی و متعهد در دیوان طاهری البته با بسیاری از سنن غالبِ سرودن چنین اشعاری در ادبیات فارسی نیز سازگاری چندان ندارد . لحن و زبان اشعار او ، اگر نگویم تماما بلکه قریب به تمام، برکنار از «هزل و هجو وتیزو تندی و رکیکی کلام» است. این مضمون در ادبیات فارسی (شعر یا نثر منتقدانه اجتماعی و متعهد)   در ذات خود پذیرای هرنوع  کلام و واژه «تند وبه دور از نزاکت رایج در گفتار» و موافق با لحن و بیان «هزل و هجوآمیز» است و شواهدی بسیار هم از آن در سابقه و سنت ادبیات فارسی و در دیوان‌ها و تذکره‌ها برجای مانده است. اما شواهد شعر منتقدانه اجتماعی و متعهد در دیوان طاهری، با بیانی مؤدبانه ولحنی برخوردار از وجاهت کلام، بامخاطبان به سخن آمده‌ند.» 

 شاعری که دوگانگی نداشت

شما گردآورنده و تدوین‌گر شعرهای پدرتان هستید، در واقع با این شاعر زیسته‌اید و تجربه زیسته او را از نزدیک مشاهده کرده‌اید، چقدر شخصیت شاعر به شعر هایش نزدیک بوده و در واقع تجربه زیسته‌اش در شعرهایش نمود دارد؟ 

در شخصیت ایشان اصولا در هیچ زمینه‌ای دوگانگی وجود نداشت. در تمام مسائل، حرف و عملش یکی بود. همهٔ کسانی که او را می‌شناسند اعم از دانش‌آموزانش یا معلمانی که سال‌ها همکارش بوده‌اند و نیز دیگر اهالی تاکستان به این نکته اذعان دارند که هیچ تفاوت و اختلافی میان گفتار و کردار ایشان ملاحظه نکرده‌اند. این ویژگی در تمام اشعار او کاملا مشهود است. زمینه و بستر بسیاری از اشعار منتقدانه او هم دقیقا از همین ویژگی شخصیت ایشان نشئت می‌گرفت. بعد هم باید این نکته را اضافه کنم او براساس قریحه شاعری و تجربه هنری این اشعار را سروده است ونه براساس توانایی دانش ادبی. بسیارند استادان و دبیران ادبیات فارسی که براساس دانش ادبی و معلومات خود شعر می‌گویند که البته موفق هم نبوده‌اند.

کم‌ترین اعتنایی به جریان‌های ادبی نداشت 

 شاعر این شعرها، دور از پایتخت به کار شعری پرداخته است، این موضوع چقدر در کار او تأثیر گذاشته است  و چقدر ایشان به جریان‌های ادبی توجه نشان داده است؟

من فکر می‌کنم اهمیت فرهنگی دیوان طاهری در همین ویژگی است که شاعر آن دور از پایتخت و در شهری می‌زیسته که زبان‌های تاتی تاکستانی و ترکی در آنجا رایج بوده است. از این لحاظ دیوان طاهری در تحکیم وحدت ملی و تقویت زبان فارسی بسیار مهم است و از این جنبه هم باید این دیوان معرفی و نقد و بررسی شود.

اما در خصوص «جریان های» ادبی رایج، می‌توانم بگویم شاعر، کمترین توجه و  اعتنایی به آن نداشت. تلقی او از مقوله شعر و ادبیات فارسی، فقط تعمق در دیوان شاعران بزرگ بود. همیشه هم کلیات سعدی، دیوان حافظ، شاهنامه فردوسی، مثنوی و غزلیات شمس، دیوان وحشی بافقی، فخرالدین عراقی، عارف قزوینی، ایرج میرزا، ملک الشعرای بهار، رهی معیری، اهلی شیرازی، قاآنی را در دست داشت و مطالعه می‌کرد. از میان شاعران معاصر هم فقط شهریار و سایه را مرتب می‌خواند. کمترین علاقه‌ای هم به سهراب سپهری و فروغ و اخوان ثالث نداشت. البته به حسین منزوی ارادت داشت و از اشعار او لذت می‌برد.

درباره این «جریان‌های ادبی» یاد خاطره‌ای افتادم و فکر کنم بد نباشد ذکر کنم. من در دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تهران، ادبیات فارسی خوانده‌ام و در دوره دانشجویی سخت شیفتهٔ مسائل شعر نو و جریان‌های تجددگرایی ادبی بودم. زنده یاد دکتر فرشیدورد، استاد نقد ادبی و سبک‌شناسی ما بود. بارها سرکلاس با دکتر فرشیدورد درخصوص شعر نو و جریان‌های ادبی معاصر بحثم شده بود. دکتر فرشیدورد کمترین اعتنایی به این مسائل نداشت. یادم هست زنده یاد پدرم برای جشن فارغ‌التحصیلی من غزلی سروده و به نشانی گروه ادبیات فارسی پست کرده بود. نامه پدر چند روز بعد از فارغ التحصیلی به دستم رسید. وقتی رفتم گروه ادبیات نامه‌ام را بردارم دکتر فرشیدورد هم در گروه بود و با هم قدم زنان به بیرون دانشکده رفتیم. طی راه، ماجرا را گفتم. دکتر فرشیدورد با نهایت بی‌اعتنایی گفت پدر شما مگر شاعر بود؟ گفتم بلی و غزل پدر را به سوی دکتر فرشیدورد دراز کردم. با میلی توأم با اکراه کاغذ را گرفت. پدرم بسیار خوش خط بود. دکتر فرشیدورد تا خط پدر را دید گفت عجب خط زیبایی و شروع کرد غزل را خواندن.. به وسط غزل که رسید ایستاد. با تأمل بقیه غزل را خواند و متوجه شدم برگشت دوباره از اول خواند. بعد سرش را بلند کرد و با لحن عصبانیت و شوخی مآب گفت عجیب است از چنین پدر فاضل و فرهیخته‌ای فرزند ناخلفی چون شما تربیت شده است…بعد هم خندید… 

 شاعر غیر از زبان فارسی، گویا اشعاری به زبان اقلیم خود یعنی زبان تاتی داشته است، درباره تفاوت‌ها و شباهت‌های این اشعار می‌گویید؟

بلی شاعر دیوان طاهری، اشعاری به زبان تاتی تاکستانی هم سروده است. اتفاقا در یکی دوجا در دیوان شعر فارسی به این نکته اشاره و بدان مفاخره هم کرده است البته فضل تقدم سرودن اشعار تاتی تاکستانی، از آن پدر فرهیخته شاعر، زنده یاد میرزا علی‌محمد طاهری است. او نخستین کسی است که اشعاری به زبان تاتی تاکستانی سروده است. اما شعر تاتی صاحب دیوان طاهری، مشتمل بر دو منظومه بلند «آی، وارُن، وارُن» (ای باران، باران!) و  «آی فِرِم» (ای پسرم) و اشعاری در قالب غزل و رباعی است. مضامین اشعار تاتی، بیشتر پند و اندرز به آیندگان، ضبط و ثبت آداب و رسوم محلی و در مجموع در حوزه فرهنگ مردم است. غیر از این جنبه‌ها، اشعار تاتی این شاعر، به لحاظ گویش‌شناسی بسیار اهمیت دارد. خودشاعر بعضی از اشعار تاتی را به فارسی ترجمه کرده و تعلیقات بسیار راهگشایی هم در ذیل اشعارش به قلم آورده است. مجموعهٔ اشعار تاتی نیز در مجلدی با عنوان  «آی وارُن وارُن» در دست تدوین و آماده‌سازی است که امیدوارم تا پایان امسال منتشر شود.

انتهای پیام